Etappe 16 Hoch-Elten-Millingen a/d Rijn 14 km

Hoch-Elten-Millingen aan de Rijn 14km

Na een heerlijk ontbijt lezen we een stukje uit Frieda haar bijbel.
 We lezen uit Johannes 15 over de Wijnstok en de ranken. Met deze opdracht gaan we op pad. De zon schijnt en de hemel is strakblauw. We klimmen omhoog en laten het gezellige huis met rode geraniums achter ons. Als snel gaan we via een kruip-door sluip-door route het bos in. De zon wordt gefilterd door het bladerdak en levert een prachtig schouwspel op. We komen via een brede stenen trap bij een oorlogsmonument uit. We slaan rechtsaf en komen op een laan met oude platanen en slaan linksaf de Eltenberg op. Bovenop komen we langs een kleine camping en spreekt een man met een hondje ons aan. Hond en baas hadden ook een deel van het Pieterpad gelopen.
We zien weer de vertrouwde Pieterpadmarkering en lopen het bos in.  
We lopen een stukje achter de kerk langs en genieten van het weidse uitzicht. Overal groeit hier hop. De hopbellen zijn mooi over de struiken gedrapeerd. Het is een van de snelst groeiende planten hij kan wel 10 cm per dag groeien! We komen op een pleintje uit bij de Drususbronnen. De put is 1000 jaar oud en 57 meter diep en vernoemt naar de Romeinse veldheer Drusus. Helaas kunnen we er niet dichtbij komen want het Brunnenhaus is gesloten. Dan dalen we via een steil pad de Eltenberg af. We steken een drukke weg over en gaan onder een klein spoortunneltje door. We lopen door de weilanden naar het dorp Spijk en via Spijk klimmen we de dijk op. De dijk slingert eindeloos langs de Rijn en de bermen staan vol wilde bloemen.
 Het weer is prachtig en de zon brand in onze nek. Af en toe vaart  een binnenvaartschip ons voorbij. Het water in de Boven- Rijn stroomt snel en hier en daar zie je gevaarlijke kolken.
Het dorp Tolkamer komt in zicht en we zoeken een gezellig plekje om te eten. We kiezen twee luie stoelen uit en bestellen een heerlijke maaltijdsalade met frambozensmoothie. Tot Nellie haar verbazing ziet ze opeens haar buren uit Capelle aan komen fietsen. We maken even gezellig een praatje en zwaaien ze dan weer uit. Kom je elkaar hier opeens tegen. We zouden nog wel uren in het zonnetje kunnen blijven zitten maar we willen wel het pontje in Millingen aan de Rijn halen. We zetten flink de pas erin en ruim op tijd wachten we met een aantal andere wandelaars en fietsers op de pont. We stuiven als eerst het pontje op en zitten boven voor de kajuit op een bankje. Millingen komt dichterbij en we verlaten het pontje.
We lopen de straat uit richting bushalte we kopen nog wat kado's voor de kids en dan met de bus naar het station. De treinreis vliegt voorbij en 18.00 uur sluiten we man en kids weer in de armen.We moeten nog wel een klein stukje Pieterpad lopen zo'n 10 km van Braamt naar Hoch Elten. Dat doen we nog wel een keer met man en kids en dan gaan we'n Balkanplatte eten in Hoch Elten;-)

Etappe 15 Zelhem -Hoch Elten 20km

Zelhem-Hoch Elten 20km


Na een verkwikkend ontbijt verlaten we Zelhem. Het is droog en een waterig zonnetje schijnt door de bomen. Doordat er veel regen is gevallen zien we onderweg veel paddenstoelen. We negeren het bord wegwerkzaamheden en lopen een onverhard pad in. Halverwege kunnen we niet verder. Een glibberig diep groot gat gaapt ons aan. We kunnen er niet omheen en we gaan ook niet terug. Klimmen en klauteren dan maar. Wandelaars die voor ons lopen reiken Nellie de hand.
We lopen via zandpaden verder. We lopen over een terrein van een graanmaalderij. Eromheen liggen de verlaten huisjes van het plattelandsbuurtschap Heidehoek. Niet veel later gaan we via een houten klaphekje het Landgoed Slangenburg op. Slangenburg is een van oorsprong 14e-eeuws adellijk landgoed met pachtboerderijen, bossen en een versterkt kasteel met slotgracht. Het duurt nog een hele tijd voordat we het kasteel in het vizier krijgen. De omgeving is prachtig en op een bankje voor de slotgracht puffen we even uit en doen ons tegoed aan wat lekkers.
Er arriveert een bruidspaar in een witte limo. Het bruidje ziet er prachtig uit. De omgeving ziet er ook echt sprookjesachtig uit. Een klein meisje klapt vrolijk in haar handjes en rent naar opa en oma om te vertellen dat ze de prinses heeft gezien. Nel en ik maken wat foto's van het kasteel en verlaten via een smal pad langs de slotgracht Slangenburg. We begrijpen goed dat mensen die aan de hectiek van alledag willen ontsnappen hier tot rust komen. Het lopen gaat ons steeds moeilijker af.
 Omdat er een routewijziging heeft plaatsgevonden moeten we nog een heel eind. Onze voeten branden en we zien dat we nog aardig wat km moeten lopen. Een uur verder overleggen we wat te doen. We moeten morgen nog een dag lopen en maandag gewoon weer aan het werk.
Onze voeten kapot lopen en koste wat koste de eindstreep halen of toch bellen dat Frieda uit Duitsland ons oppikt. We besluiten om te bellen. We moeten nog anderhalf uur lopen voor we in Braamt zijn. Frieda begrijpt het volkomen en we mogen haar bellen als we in Braamt zijn. Ons tempo wordt steeds lager en we zijn niet meer zo spraakzaam het is echt ploeteren en even afzien. Maar we blij als de molen van Braamt voor ons opdoemt. Niet veel later wachten we onder de Hollandse molen op de in Duitsland wonende Frieda. Het landschap is behoorlijk heuvelachtig en we rijden omhoog naar Hoch-Elten. Hoch-Elten was vroeger van Duitsland na de oorlog van Nederland en in 1963 weer van Duitsland. Het bosgebied en de Eltense berg behoren bij het Nederlands landschap Montferland. In een mooie wijk ligt het gezellige huis van Frieda.
 We worden vriendelijk ontvangen met een kopje thee en gaan dan naar onze kamer. Alles ziet er gezellig en keurig verzorgt uit. Even liggen we languit op bed om even bij te komen. Van Frieda horen we dat we lekker kunnen eten in "Het oude Posthuis" maar we moeten beslist geen voorgerecht nemen. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd….We nemen een Balkanplatte een schotel voor twee personen…Nellie verslikt zich bijna in haar cola.
Ik zie een dikke Duitse dame met een enorme schotel vol met enorme stukken vlees onze kant op komen. Kleine stukjes vlees, een soort mixed grill, dachten wij. Hier kunnen we makkelijk met ons hele gezin van eten. Eerlijk is eerlijk het smaakt heerlijk en na zo'n dag ploeteren verdwijnt er meer ons maag dan we voor mogelijk hadden gehouden.
 Naast ons gaan twee belegen boeren uit Nederland zitten. Ze proaten mit un zwaor dialect en vroagun of de meiskes op tienertour zijn. Jao zu kommen hier vaak eten. Het is zo lekker goedkoop en ze krijgen zo veul. Nou veel was het zeker. We mogen morgen wel een Sonjadag doen.
We lopen verzadig en verkwikt en….weer richting onze B&B. Voordat we naar bed gaan prikken we onze blaren nog door met een punaise van het prikbord.
Uiteraard hebben we het steriel gedaan door de punaise te verhitten in een waxinelichtje. We kletsen en lachen nog even en vallen dan als rozen in slaap.

Etappe 14 Vorden -Zelhem 16 km

Vorden-Zelhem 16km

Na een voorspoedige treinreis drinken we bij de Gravin van Vorden een heerlijke cappuccino. We lopen het dorp Vorden uit en nemen linksaf de kasseienweg richting het kasteel. De mooie tuin is duidelijk over zijn hoogtepunt heen en vertoond al herfstige trekken. Een enkele blauwe hortensia staat nog in bloei. Via een smal pad verlaten we het terrein en lopen over de Vordense Beek. Verzonken in het lange pad wat volgt, ligt een monument van Toos Goorhuis en Bertje Jens de bedenksters van het Pieterpad. Via een zandweg komen we weer op een asfaltweg en komen langs het buurtschap Linde. Het begint helaas te miezeren.
 Na een zevensprong komen we in Varsel waar een meester op gele klompen met zijn kleuters oversteekt naar een idyllisch gelegen schooltje. Na de volgende vijfsprong komen we op een golfterrein. Een bankje staat uitnodigend klaar. We hebben niet getraind en voelen onze voeten wel. Twee dames die ook het Pieterpad lopen komen ons voorbij. We besluiten om toch weer verder te gaan. Al kletsend lopen we ze klakkeloos achterna. Na een paar bochten vraag ik me af of wel goed lopen.
Bij een T-splitsing staan de twee dames vertwijfeld met de kaart in de hand. Ik bel aan bij een boerderij. De boerin kijkt wat stug en het ijs breekt als ik zeg dat we van de kaart zijn afgelopen. We besluiten om via een andere weg weer terug te lopen naar de route. Het kost ons een uur en vijf kilometer omlopen. Daar zaten we eigenlijk niet op te wachten. 
Onze tempo ligt laag en als we via nat gras onze laatste kilometers maken krijgen we allebei voor het eerst last van blaren. Ik vis nog een stel bling bling teenslippers uit mijn rugzak. Het ziet er niet uit maar het loopt wel comfortabel. Zo sloffen we Zelhem binnen. Nel ontdekt een boomklever. De vogel kruipt behendig tegen de boom op en we staan even stil om hem te bewonderen. In Zelhem gaan we naar ons adres. Een strakke vierkante bungalow.
We mogen beneden in het souterrain slapen. Onze kamer ruikt een beetje muf en we voelen ons als twee bejaarden in de Amandelhof. De bedden liggen heerlijk en we zouden zo in slaap vallen. Eigenlijk hebben we geen puf meer om nog uit eten te gaan.
 Maar na een uurtje lopen we krakkemikkig richting centrum. Bij Restaurant De Groes eten we heerlijk op het terras. De terrasverwarmers staan aan en we doen onze broeksknoop los.
 Is dat even genieten. We voelen ons helemaal roezig. Als ik even later binnen af moet rekenen ben ik vergeten dat mijn broek open staat. In het restaurant zie ik wel wat mensen kijken maar kom er pas achter als ik naar buiten loop. Laat ik nou vandaag toevallig de meest afschuwelijke huidkleurige tent aan hebben die ik bezit. Lachend lopen we terug.
We kletsen nog wat en nemen ieder nog een rood glas wijn. Ik knoei nog een flinke scheut over het dekbed. Daarna vallen we als een blok in slaap.

Etappe 13 Laren- Vorden 14 km

Dag 13 Laren-Vorden 14km

Afgelopen nacht heb ik onrustig geslapen. Waarschuwingen over veel sneeuwval in het Noorden en het Oosten van het land, maakten het dat ik enigszins tegen de tocht op zag. Ik zag ons al ploeteren door een witte wereld, al schuifelend en glijdend van A naar B.

Om 8.00 uur treffen Nellie Rosalieke, Jop en ik elkaar op Rotterdam – Alexander. Nellie is geanimeerd in gesprek met een wat oudere dame. Ze vind het helemaal geweldig dat wij het Pieterpad lopen. In Rotterdam is het net iets onder het vriespunt en we zijn blij als de trein het station binnenrolt. De reis verloopt voorspoedig. In Deventer hebben we gelijk een aansluiting op de bus naar Laren. We slaan nog even wat proviand in bij de Plusmarkt en genieten van een gratis senseo. Iets voor 11.00 uur lopen we dikgekleed Laren uit en slaan rechtsaf een zandpad in. Terwijl wij kletsen, ziet Jop een grote zilverreiger wegvliegen. Er ligt een dun laagje sneeuw over de akkers. De bleke winterzon schijnt tussen de grijze wolken door.
 De kinderen huppelen al zigzaggend over de weg en zetten hun voeten op het broze ijs in de slootjes. In een flauwe bocht bij een boerderijtje ligt er een grote hond midden op het pad. De goeiige lobbes sjokt nog even achter ons aan. Dan gaan we onder een beukenpoortje door en lopen via een smal paadje naar de verharde weg. Even later zien we een colonne van Pieterpadlopers achter ons. We lopen via kronkelende wegen, over het spoor, en daarna het Twents kanaal over en even later het riviertje de Berkel. We genieten van de stilte, de vogels en ergens kraait een haan. De groep mensen met oranje unoxmutsen haalt ons in. Niet veel later lopen we door het bos. We zien nog een kleine bonte specht, en heel veel vinken, putters en mezen. Achter ons horen we geklepper van paardenhoeven.
 Een rijtuigje met daarvoor een tweespan haalt ons in. De man op de bok (een heuse jonkheer) maakt een praatje. Opeens vraagt hij; willen jullie meerijden? We zeggen geen nee tegen een rit door een prachtig besneeuwd bos. In draf en even later in galop. Mijn werkgever die hier gewoond heeft had ook een paard met rijtuig. Het blijkt dat beide mannen elkaar kennen en dat hij hem zelfs les heeft gegeven. Nederland is maar klein. Voor ons zien we de groep wandelaars. Als we lachend in draf voorbij komen, krijgen we natuurlijk de nodige opmerkingen te horen. We lachen erom. Wij maken onze kilometers wel. Het is zomaar weer een leuke ontmoeting, en eigenlijk een cadeautje op ons pad. Gewoon gratis, en daar genieten we van. We helpen het rijtuig een drukke weg over, en nemen afscheid. We lopen het bos weer in en hier ligt meer sneeuw. Na wat bochten komen we bij Huize Enzerinck, een fraaie buitenplaats met een park in Engelse landschapstijl. Aan het einde van een fraaie beukenlaan ligt Landgoed Den Bramel. Niet veel later zien om 13.45 uur de toren van Vorden al. We nemen in een Brasserie nog een heerlijke mosterdsoep met zalm en de kinderen een snack. De boemeltrein vertrekt richting Zutphen .Hier wandelen we nog een uurtje in het Hanzestadje rond. De fraaie gevels, de koffiewinkel met de geur van gemalen koffiebonen, het houtvuurtje op de markt, even de Xenos in. Gewoon leuk om dit even mee te pikken.
We gaan richting Apeldoorn en stappen daar over in een warme trein richting Rotterdam. Leander haalt ons op. Als klap op de vuurpijl nog patatjes eten bij Nellie en Leander. Het was een heerlijke wandeldag. Een dag met een gouden randje!