Het Pieterpad

Het Pieterpad is met 490 km het langste Lange-Afstands-Wandelroute(LAW) van Nederland. Het pad begint in Pieterburen in Noord-Groningen en eindigt op de Sint-Pietersberg in Zuid-Limburg. In oktober 2006 zijn wij (Tabitha en Nellie) begonnen met de eerste 2 etappes en we hebben de smaak goed te pakken.

vrijdag 7 oktober 2011

Etappe 18 Millingen a/d Rijn Groesbeek 20km

Millingen a/d Rijn - Groesbeek 

Na een goed ontbijt brengt Henk de eigenaar van de B&B ons naar het pontje bij Millingen aan de Rijn. We lopen via een klein natuurgebied  naar het veer en een kleine vos kruist ons pad.
 Aan onze linkerhand staan vier grote zilverreigers op rij. De wolkenluchten voorspellen niet veel goeds en we houden ons hart vast. Om iets over negen varen de schippers van het voetveer ons over woelige wateren naar de overkant. We zetten er gelijk stevig de pas in en lopen via een zandpad Millingen uit. Aan onze linkerhand verschijnt terpboerderij .De Zeelandsche Hof. Dit is een terpboerderij uit 1850 met alle uiterlijke kenmerken van het goede akkerbouwverleden.
Ze is fraai gelegen in de Duffelt, het oude buurtschap "Het Zeeland", in de gemeente Millingen aan de Rijn, en tevens onderdeel van het natuurgebied de Gelderse Poort.  Achteraf gezien hadden we hier linksaf gemoeten. Onze grote hoeveelheid spraakwater maakt ons minder alert.We wel lopen later parallel aan dit pad over de geasfalteerde weg en komen in het dorpje Leuth. In de plaatselijke spar kopen we wat proviand en lopen het dorp uit. Langs een  grote appelboomgaard over hekken en door drassige weilanden bereiken we via een oude slagboom het Duitse dorp Zyfflich. Het ziet er uitgestorven uit. Het enige restaurant is nog gesloten en we lopen achterom om te kijken of we wel een toilet kunnen vinden. De achterdeur is  open en een toilet lonkt om de hoek. Ik voel me een beetje een insluiper maar de nood is hoog. Onopgemerkt en opgelucht verlaten we beiden het pand en wandelen Zyfflich uit. We kijken uit op de Duivelsberg en voordat we die gaan beklauteren nemen we eerst wat brandstof tot ons. Verzadigd en verkwikt beginnen we aan onze klim. Het steile pad ligt bezaaide met tamme kastanjes. De vele tamme kastanjes in het bos zijn afstammelingen van de bomen die hier eens door de Romeinen zijn aangeplant voor de voedselvoorziening. Nellie verzamelt een zak vol voor thuis. We komen uit bij restaurant de Duivelsberg. Wij zitten in alle rust op het overdekte terras en net als we zitten barst er een flinke hoosbui los. We drinken een kop verse muntthee en de pannenkoek die we voorgeschoteld is de lekkerste die we in jaren hebben gegeten.  Gezinnen en kinderfeestjes komen af en aan. We slaan het  herkenbare schouwspel glimlachend gade. Krijsende kinderen die niet mee uit de speeltuin willen en een moeder die een potje staat te huilen omdat haar kleine spruit zich als een soort monster gedraagt. Het liefst was ik op haar afgestapt en had gezegd: het komt goed. Ooit komt ze daar zelf achter en zit ze net als ons ontspannen op een terras. De zon laat zich weer volop zien en we dalen het pad af. De omgeving is adembenemend. Vergezichten, heuvels en dalen percelen bos en Limousin-koeien geven het landschap een Frans aanblik. De dreigende wolken worden waarheid in het bos. Het dichte bladerdak  beschut ons tegen een pittige bui.
We mogen echt niet klagen. Als we het bos uitlopen verschijnt ook de zon weer. Een knipoog van boven zeggen we tegen elkaar. We lopen dwars over een boerenerf en een vrolijke goedlachse boer met bollende buik in een blauw overal laat met trots zijn boerderij en tevens camping zien. Hij zou ons nog wel uren aan de praat kunnen houden maar we moeten verder. In de verte zien we de toren van Groesbeek. We doen onze vesten open het zonnetje brand op onze huid. Bezorgde sms-jes kunnen we geruststellend beantwoorden het is meer dan prima wandelweer. Wel wolkjes aan de lucht maar de wind blaast ze ver van ons vandaan. Een eenzame man dwaalt met zijn detector over het land. We vragen hem een foto te nemen en maken een praatje. Twee weken geleden heeft hij twee Amerikaanse soldaten op een akker gevonden. We hadden het artikel in de krant gelezen en zo krijgt het verhaal meer een gezicht.

We zwaaien hem vriendelijk gedag en lopen de laatste kilometers richting Groesbeek. De bus en trein brengen ons weer naar de drukke Randstad. Onderweg valt de regen met bakken uit de hemel. Wij zitten droog. Wegens onderhoudswerkzaamheden aan het spoor rijd de trein niet verder dan Gouda. Onze taxi voorzien van privéchauffeurs in vorm van Leander en Henk staan voor ons klaar. We zijn hun zeer dankbaar. Een mooie afsluiting van twee heerlijke wandeldagen.